ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΩΝ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΩΝ
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Που φαντάζεστε ότι γίνεται κάθε χρόνο αυτό το φεστιβάλ; Στην Μεσόγειο; Στην Λατίνο Αμερική .Στην Μέση Ανατολή; Στην Ινδία; Όχι! Στην Ολλανδία (Amsterdam Orange Festival).Ούτε χώρα παραγωγής είναι και ούτε σχέση με το γλυκό και θερμό μας περιβάλλον έχει. Το πορτοκαλί είναι το χρώμα της βασιλικής οικογένειας και έτσι κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου με την ευκαιρία της Ημέρας της Βασίλισσας( Koninginnedag) η πόλη του Άμστερνταμ γιορτάζει.
Βάζει τα γιορτινά της ρούχα (από πορτοκάλια και γκρέιπφρουτ) και στήνει τρικούβερτο γλέντι. Τα ποτά και τα λεφτά σου τα μοιράζεσαι με την οικογένεια και τους φίλους σου. Η πόλη θυμίζει μία τεράστια αυλή με εκατομμύρια πορτοκάλια να στολίζουν και να σχηματίζουν διάφορα διακοσμητικά σπίτια, ανεμόμυλους, ζωάκια, κάστρα, ναούς, μανιτάρια και κάρα. Η φαντασία των καλλιτεχνών εντυπωσιάζει και τα αποτελέσματα είναι ευρηματικά και καλαίσθητα . Κάθε χρόνο αυτή η ημέρα ,που προσφέρει μία ιδιαίτερη νότα στην πόλη, γιορτάζεται όχι μόνο από τους ντόπιους αλλά και από τους ξένους.
Στην Ελλάδα, στο Άργος οι ντόπιοι παραγωγοί είναι τόσο ΄΄ ριγμένοι ΄΄ από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. που νιώθουν ότι δεν αξίζει να κάνουνε πολλά πράγματα για το πορτοκάλι. Η παραγωγή τους αποτελεί το περίπου το 90% της ποσότητας των εσπεριδοειδών που παράγονται στην Ελλάδα .Το Φεστιβάλ Άργους παρουσιάζει καλλιτεχνικές κυρίως εκδηλώσεις αλλά τίποτα για τα πορτοκάλια. Κάθε Φεβρουάριο γίνεται το φεστιβάλ πορτοκαλιού και λεμονιού στο Menton της Γαλλίας. Αυτό το φεστιβάλ ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα .Στην Κύπρο υπάρχει η Γιορτή του Πορτοκαλιού της Μόρφου και της Φαμαγκούστα (φράγκικα) .Μία αγνή και ανεπιτήδευτη έκφραση των αισθημάτων των σαράντα χιλιάδων κατοίκων της κωμόπολης Μόρφου και των 26 χωριών του διαμερίσματος Μόρφου για τα εσπεριδοειδή, τα οποία αποτελούσαν τη βασική καλλιέργεια της περιοχής και την κύρια πηγή εισοδήματος. Η γιορτή του πορτοκαλιού, στην Μόρφου , γίνεται από το 1977 ,τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο και οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν τα φημισμένα κυπριακά πορτοκάλια του Βορρά αλλά τώρα ανήκουν στην τουρκοκυπριακή περιοχή, άρα στα κατεχόμενα.
Το φεστιβάλ στο Άμστερνταμ δεν το είδα η ίδια αλλά μου το έστειλε σε E-mail ένας πολυταξιδεμένος φίλος και συνάδελφος. Εντυπωσιάστηκα αλλά και πικράθηκα. Πώς είναι δυνατόν, εμείς σαν χώρα παραγωγής και με την φαντασία που διαθέτουμε και εξαίρετο καλλιτεχνικό πνεύμα, να μην το έχουμε σκεφτεί αυτό; Κάθε χρόνο πετάμε στις χωματερές τόσα πορτοκάλια που θα μπορούσανε να είχανε αξιοποιηθεί αλλιώς. Πριν πολλά χρόνια βλέπαμε μία διαφήμιση σχετικά με πόσα πορτοκάλια φάγαμε την ημέρα. Μετά από λίγα χρόνια υπήρχε η καλύτερη αξιοποίηση αυτών. Μοιράζανε κάσες με πορτοκάλια στους πολύτεκνους και στους μαθητές στα σχολεία. Η λαϊκή ρήση λέει : Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια εννοώντας ΄΄ δεν σε έχω ανάγκη μπορώ να πάω αλλού ΄΄. Αφού στην Ελλάδα περιοριζόμαστε μόνο στην κατανάλωση αφήνοντας την τέχνη από έξω ο κόσμος αναγκαστικά θα πάει αλλού.
Εμείς θα χάσουμε !
Βρείτε το άρθρο της στην ιστοσελίδα
e-epiloges-dionysos.blogspot.com
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Που φαντάζεστε ότι γίνεται κάθε χρόνο αυτό το φεστιβάλ; Στην Μεσόγειο; Στην Λατίνο Αμερική .Στην Μέση Ανατολή; Στην Ινδία; Όχι! Στην Ολλανδία (Amsterdam Orange Festival).Ούτε χώρα παραγωγής είναι και ούτε σχέση με το γλυκό και θερμό μας περιβάλλον έχει. Το πορτοκαλί είναι το χρώμα της βασιλικής οικογένειας και έτσι κάθε χρόνο στις 30 Απριλίου με την ευκαιρία της Ημέρας της Βασίλισσας( Koninginnedag) η πόλη του Άμστερνταμ γιορτάζει.
Βάζει τα γιορτινά της ρούχα (από πορτοκάλια και γκρέιπφρουτ) και στήνει τρικούβερτο γλέντι. Τα ποτά και τα λεφτά σου τα μοιράζεσαι με την οικογένεια και τους φίλους σου. Η πόλη θυμίζει μία τεράστια αυλή με εκατομμύρια πορτοκάλια να στολίζουν και να σχηματίζουν διάφορα διακοσμητικά σπίτια, ανεμόμυλους, ζωάκια, κάστρα, ναούς, μανιτάρια και κάρα. Η φαντασία των καλλιτεχνών εντυπωσιάζει και τα αποτελέσματα είναι ευρηματικά και καλαίσθητα . Κάθε χρόνο αυτή η ημέρα ,που προσφέρει μία ιδιαίτερη νότα στην πόλη, γιορτάζεται όχι μόνο από τους ντόπιους αλλά και από τους ξένους.
Στην Ελλάδα, στο Άργος οι ντόπιοι παραγωγοί είναι τόσο ΄΄ ριγμένοι ΄΄ από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. που νιώθουν ότι δεν αξίζει να κάνουνε πολλά πράγματα για το πορτοκάλι. Η παραγωγή τους αποτελεί το περίπου το 90% της ποσότητας των εσπεριδοειδών που παράγονται στην Ελλάδα .Το Φεστιβάλ Άργους παρουσιάζει καλλιτεχνικές κυρίως εκδηλώσεις αλλά τίποτα για τα πορτοκάλια. Κάθε Φεβρουάριο γίνεται το φεστιβάλ πορτοκαλιού και λεμονιού στο Menton της Γαλλίας. Αυτό το φεστιβάλ ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα .Στην Κύπρο υπάρχει η Γιορτή του Πορτοκαλιού της Μόρφου και της Φαμαγκούστα (φράγκικα) .Μία αγνή και ανεπιτήδευτη έκφραση των αισθημάτων των σαράντα χιλιάδων κατοίκων της κωμόπολης Μόρφου και των 26 χωριών του διαμερίσματος Μόρφου για τα εσπεριδοειδή, τα οποία αποτελούσαν τη βασική καλλιέργεια της περιοχής και την κύρια πηγή εισοδήματος. Η γιορτή του πορτοκαλιού, στην Μόρφου , γίνεται από το 1977 ,τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο και οι τουρίστες μπορούν να απολαύσουν τα φημισμένα κυπριακά πορτοκάλια του Βορρά αλλά τώρα ανήκουν στην τουρκοκυπριακή περιοχή, άρα στα κατεχόμενα.
Το φεστιβάλ στο Άμστερνταμ δεν το είδα η ίδια αλλά μου το έστειλε σε E-mail ένας πολυταξιδεμένος φίλος και συνάδελφος. Εντυπωσιάστηκα αλλά και πικράθηκα. Πώς είναι δυνατόν, εμείς σαν χώρα παραγωγής και με την φαντασία που διαθέτουμε και εξαίρετο καλλιτεχνικό πνεύμα, να μην το έχουμε σκεφτεί αυτό; Κάθε χρόνο πετάμε στις χωματερές τόσα πορτοκάλια που θα μπορούσανε να είχανε αξιοποιηθεί αλλιώς. Πριν πολλά χρόνια βλέπαμε μία διαφήμιση σχετικά με πόσα πορτοκάλια φάγαμε την ημέρα. Μετά από λίγα χρόνια υπήρχε η καλύτερη αξιοποίηση αυτών. Μοιράζανε κάσες με πορτοκάλια στους πολύτεκνους και στους μαθητές στα σχολεία. Η λαϊκή ρήση λέει : Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια εννοώντας ΄΄ δεν σε έχω ανάγκη μπορώ να πάω αλλού ΄΄. Αφού στην Ελλάδα περιοριζόμαστε μόνο στην κατανάλωση αφήνοντας την τέχνη από έξω ο κόσμος αναγκαστικά θα πάει αλλού.
Εμείς θα χάσουμε !
Βρείτε το άρθρο της στην ιστοσελίδα
e-epiloges-dionysos.blogspot.com
